Σύνοψη Άρθρου
Ο βασιλικός πιγκουίνος, με την επιβλητική του όψη και το πορτοκαλί στολίδι στα μάγουλά του, στέκεται αγέρωχος στα υποανταρκτικά νησιά, βασιλεύοντας σε ένα βασίλειο από βράχια και παγόβουνα. Δεύτερος σε μέγεθος μετά τον αυτοκρατορικό πιγκουίνο, ο βασιλικός γοητεύει με την κομψότητα και την προσαρμοστικότητά του, αποδεικνύοντας περίτεχνα πώς η εξέλιξη άνθισε σε ένα από τα πιο ακραία περιβάλλοντα της Γης.
Μορφολογία:
Φτάνοντας έως και τα 95 εκατοστά ύψος και αγγίζοντας τα 17 κιλά βάρος, ο βασιλικός πιγκουίνος επιβάλλει τον όγκο του. Το σώμα του κοσμείται με ένα κομψό ένδυμα από μαύρο μανδύα στην πλάτη και το κεφάλι, που έρχεται σε έντονη αντίθεση με το λευκό στήθος. Η πορτοκαλί πινελιά στα μάγουλά του, μοιάζει με βασιλικό διάδημα, προσδίδοντας μια αύρα αριστοκρατίας.
Βιότοπος: Χορός στα Νησιά του Νότου
Σε αντίθεση με τους αυτοκρατορικούς πιγκουίνους που κατοικούν στην Ανταρκτική, ο βασιλικός προτιμά τα πιο εύκρατα κλίματα των υποανταρκτικών νησιών. Νησιά Φώκλαντ, Νότια Γεωργία, Νήσοι Κροζέ, Κεργκελέν – αυτά αποτελούν τα βασίλειά του, όπου χτίζει τις αποικίες του και μεγαλώνει τα μικρά του.
Διατροφή: Ψάρεμα σε Παγωμένα Βάθη
Ως άριστος κολυμβητής, ο βασιλικός πιγκουίνος οργώνει τα παγωμένα νερά σε αναζήτηση τροφής. Ψάρια, καλαμάρια και κριλ αποτελούν το μενού του, με τα γεύματα να έρχονται μετά από καταδύσεις έως και 500 μέτρα! Η αιχμηρή μύτη και τα φτερωτά πτερύγια του τον καθιστούν έναν αφοσιωμένο κυνηγό, ικανό να εξασφαλίσει την επιβίωσή του σε ένα περιβάλλον γεμάτο προκλήσεις.
Αναπαραγωγή: Ένας Τρυφερός Γονέας
Η αναπαραγωγή του βασιλικού πιγκουίνου ακολουθεί έναν αυστηρό κύκλο. Ξεκινώντας με περίτεχνα τελετουργικά ζευγαρώματος, τα ζευγάρια χτίζουν φωλιές από βότσαλα, όπου η μητέρα θα γεννήσει 2 αυγά. Μοιραζόμενοι τα καθήκοντα επώασης, οι γονείς φροντίζουν με αφοσίωση τα μικρά τους, τρέφοντάς τα με ημίχωνεψμένο ψάρι regurgitated από το στομάχι τους.
Απειλές: Σκιές πάνω από το Βασίλειο
Η κλιματική αλλαγή και η υπεραλίευση ρίχνουν σκιές πάνω από το μέλλον του βασιλικού πιγκουίνου. Η θέρμανση του πλανήτη επηρεάζει τα ρεύματα του ωκεανού, μειώνοντας την διαθεσιμότητα τροφής. Η υπεραλίευση στερεί από τους πιγκουίνους απαραίτητες πηγές τροφής, θέτοντας σε κίνδυνο την επιβίωσή τους.
