Σύνοψη Άρθρου
Ο Τυλόσαυρος είναι ένα γένος Mosasaur, μια ομάδα μεγάλων, αρπακτικών θαλάσσιων ερπετών που έζησαν κατά την Κρητιδική περίοδο (περίπου 85 εκατομμύρια χρόνια πριν). Αυτό το θηρίο, μήκους 45 ποδιών, ζούσε δίπλα στους δεινόσαυρους και άλλα προϊστορικά πλάσματα της Κρητιδικής περιόδου. Αν και σχετίζεται με τα σύγχρονα φίδια και τις σαύρες παρακολούθησης, δεν ήταν δεινόσαυρος. Ο Τυλόσαυρος κυριαρχούσε σε ένα αρχαίο υδάτινο σώμα γνωστό ως Western Interior Seaway, το οποίο διέσχιζε μια περιοχή στη σημερινή Βόρεια Αμερική.
Χαρακτηριστικά του Τυλόσαυρου
Ο Τυλόσαυρος ήταν αναμφισβήτητα ένα από τα μεγαλύτερα μέλη της ομάδας των ερπετών των μοσασάυρων. Το όνομα του γένους σημαίνει «Σαύρα με ρύγχος », μια αναφορά στο μακρύ και δυνατό ρύγχος του Τυλόσαυρος. Το ρύγχος είχε ένα επίμηκες κωνικό βάθρο, ένα από τα πιο εμφανή χαρακτηριστικά του.
Όπως και άλλοι μωσάσαυροι, ο Τυλόσαυρος βασιζόταν στη μακριά και μυώδη ουρά του για να προωθηθεί μέσα στο νερό. Αυτό το χαρακτηριστικό διέκρινε τους μωσάσαυρους από τους πλιόσαυρους. Η ουρά του Τυλόσαυρου συμπιέστηκε πλευρικά, γεγονός που την έκανε πιο αποτελεσματική στην ώθηση του ερπετού μέσα στο νερό.
Τα απολιθώματα δείχνουν ότι ο Τυλόσαυρος είχε λέπια σε σχήμα διαμαντιού σε όλο του το σώμα, διατεταγμένα σε λοξές σειρές, παρόμοιες με αυτές των κροταλιών, μικρά σε σύγκριση με το συνολικό μέγεθος του ερπετού και διαμορφωμένα για να μειώσουν την αντίσταση του νερού.
Διατροφή και Συμπεριφορά
Έχοντας φτάσει τα 49 πόδια (20μετρα) σε μήκος, ο Τυλόσαυρος ήταν ένα κορυφαίο αρπακτικό που τρέφονταν με ψάρια, θαλάσσια πουλιά και άφθονη ποικιλία θαλάσσιων ερπετών. Ήταν ικανό να αντιμετωπίσει καρχαρίες, γιγαντιαία καλαμάρια, χελώνες και άλλα θαλάσσια ερπετά. Η διατροφική συνήθεια του ήταν παρόμοια με αυτή των σύγχρονων ερπετών, χρησιμοποιώντας τα δόντια του για να σκίσει και να καταπιεί τη λεία του.
Ήξερες ότι..Η “Κρητιδική περίοδος” αναφέρεται στη γεωλογική περίοδο της Ιουρασικής περιόδου και είναι η τελευταία από τις τρεις υποπερίοδους της Ιουρασικής περιόδου. Περιελάμβανε την περίοδο από περίπου 145 εκατομμύρια έως 66 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν και έλαβε χώρα η μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων και άλλων ειδών, γνωστή ως έκτακτο γεγονός εξαφάνισης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Κρήτη ήταν ένας μεγάλος νησιωτικός σχηματισμός στο θαλάσσιο τοπίο, και ονομάστηκε έτσι από την Κρήτη, όπου πολλές από τις πρώτες ανακαλύψεις δεινοσαύρων έγιναν
Βιότοπος και Περιβάλλον Διαβίωσης
Αν και ο Τυλόσαυρος και άλλοι Μοσάσαυροι ανέπνεαν αέρα, ήταν καλά προσαρμοσμένοι να ζουν σε ζεστές, ρηχές θάλασσες της ενδοχώρας, οι οποίες ήταν αρκετά συνηθισμένες κατά την Ύστερη Κρητιδική περίοδο. Ο τυλόσαυρος ήταν το κυρίαρχο είδος στο Δυτικό Εσωτερικό θαλάσσιο δρόμο, που κάποτε βύθισε το κεντρικό τμήμα της Βόρειας Αμερικής. Ο θαλάσσιος δρόμος διέσχιζε μια περιοχή που είναι σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τον Καναδά.
Απειλές και Αρπακτικά
Δεδομένου του μεγάλου του μεγέθους, ο Τυλόσαυρος ήταν αναμφίβολα ένας κορυφαίος θηρευτής. Είχε μεγάλο ρύγχος και αρθρωτά σαγόνια που μπορούσαν να ανοίξουν διάπλατα, κάτι που θα του έδινε ένα τρομακτικό δάγκωμα. Αν και ζούσε μαζί με τους δεινόσαυρους και άλλους μεγάλους θηρευτές, κανένας από αυτούς δεν θα είχε λεηλατήσει έναν ενήλικο Τυλόσαυρο. Η μεγαλύτερη απειλή τους θα ήταν από μέλη του δικού τους γένους. Τα απολιθώματα δείχνουν ότι ο Τυλόσαυρος ήταν πιθανότατα επιθετικοί ο ένας προς τον άλλον. Πολλά από τα απολιθώματα είχαν σημάδια τραυματισμών που προκλήθηκαν από το δικό τους είδος.
Βιότοπος και Περιβάλλον Διαβίωσης
Αν και ο Τυλόσαυρος και άλλοι Μοσάσαυροι ανέπνεαν αέρα, ήταν καλά προσαρμοσμένοι να ζουν σε ζεστές, ρηχές θάλασσες της ενδοχώρας, οι οποίες ήταν αρκετά συνηθισμένες κατά την Ύστερη Κρητιδική περίοδο. Ο τυλόσαυρος ήταν το κυρίαρχο είδος στο Δυτικό Εσωτερικό θαλάσσιο δρόμο, που κάποτε βύθισε το κεντρικό τμήμα της Βόρειας Αμερικής. Ο θαλάσσιος δρόμος διέσχιζε μια περιοχή που είναι σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τον Καναδά.
Απειλές και Αρπακτικά
Δεδομένου του μεγάλου του μεγέθους, ο Τυλόσαυρος ήταν αναμφίβολα ένας κορυφαίος θηρευτής. Είχε μεγάλο ρύγχος και αρθρωτά σαγόνια που μπορούσαν να ανοίξουν διάπλατα, κάτι που θα του έδινε ένα τρομακτικό δάγκωμα. Αν και ζούσε μαζί με τους δεινόσαυρους και άλλους μεγάλους θηρευτές, κανένας από αυτούς δεν θα είχε λεηλατήσει έναν ενήλικο Τυλόσαυρο. Η μεγαλύτερη απειλή τους θα ήταν από μέλη του δικού τους γένους. Τα απολιθώματα δείχνουν ότι ο Τυλόσαυρος ήταν πιθανότατα επιθετικοί ο ένας προς τον άλλον. Πολλά από τα απολιθώματα είχαν σημάδια τραυματισμών που προκλήθηκαν από το δικό τους είδος.
Ανακαλύψεις και Απολιθώματα
Η ανακάλυψη των απολιθωμάτων του Τυλόσαυρου ήρθε σε μια αμφιλεγόμενη περίοδο της παλαιοντολογικής ιστορίας γνωστή ως «πόλεμοι των οστών». Αυτή ήταν μια περίοδος σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ των πιο επιφανών παλαιοντολόγων του 19ου αιώνα, κυρίως του Edward Drinker Cope και του Othniel Charles Marsh. Έτσι, η ιστορία της ονομασίας των μελών αυτού του γένους είναι λίγο μπερδεμένη. Οι παλαιοντολόγοι βρήκαν το πρώτο δείγμα Tylosaurus στο Κάνσας το 1868.
Αν και πολλά απολιθώματα που σχετίζονται με το γένος Tylosaurus έχουν ανακαλυφθεί στις Κεντρικές Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, οι παλαιοντολόγοι πιστεύουν τώρα ότι πολλές από αυτές τις ανακαλύψεις δεν είναι πραγματικοί Tylosaurus. Αντίθετα, ανήκουν σε άλλα παλαιότερα είδη της οικογένειας των Μοσασαυρίδων.
Εξάλειψη
Ο Τυλόσαυρος και άλλοι μωσάσαυροι εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της εξαφάνισης Κ/Τ (το γεγονός της εξαφάνισης που συνέβη στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου). Αυτό το γεγονός εξαφάνισε όλους τους δεινόσαυρους που δεν ήταν πτηνά πριν από περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια.
