Η Μεσογειακή φώκια

Σύνοψη Άρθρου

Στις ακτές της Μεσογείου, κάποτε έσφυζε από ζωή ένα μοναδικό πλάσμα, η Μεσογειακή Φώκια, γνωστή και ως φώκια μοναχός(Monachus monachus). Αυτή η εντυπωσιακή φώκια, με το στιβαρό της σώμα και το γοητευτικό της βλέμμα, αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι του θαλάσσιου οικοσυστήματος. Δυστυχώς, η αρμονία αυτή διαταράχτηκε δραματικά, καθώς ο πληθυσμός της Μεσογειακής Φώκιας συρρικνώθηκε ραγδαία, καθιστώντας την σήμερα το πιο απειλούμενο είδος θαλάσσιου θηλαστικού στην Ευρώπη.

Ας γνωρίσουμε καλύτερα αυτή τη σπάνια φώκια, ας μάθουμε για τα μοναδικά χαρακτηριστικά της, τον απειλητικό βιότοπό της και ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να την σώσουμε από την άβυσσο της εξαφάνισης.

Μια ματιά στην Μεσογειακή Φώκια

Η Μεσογειακή Φώκια, με το μεσαίου μεγέθους σώμα της και την απουσία εξωτερικών αυτιών, ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες φώκιες. Τα ενήλικα αρσενικά κοσμούνται με μαύρο τρίχωμα, διακοσμημένο με ένα λευκό σημάδι στην κοιλιά, ενώ τα θηλυκά υιοθετούν πιο γήινες αποχρώσεις καφέ ή γκρι, με ανοιχτόχρωμη κοιλιά. Το μήκος τους αγγίζει τα 2,4 μέτρα και το βάρος τους φτάνει έως και 350 κιλά.

Βιότοπος: Από την αφθονία στην απομόνωση

Παλαιότερα, η Μεσογειακή Φώκια κυριαρχούσε σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, αγγίζοντας και τις γύρω ακτές του Ατλαντικού. Σήμερα, η εικόνα είναι δραματικά διαφορετική. Ο πληθυσμός της έχει κατακερματιστεί σε απομονωμένες περιοχές, με τα βορειοανατολικά παράλια του Ατλαντικού (περιοχή Cabo Blanco), το Αιγαίο Πέλαγος και τα νησιά της Μαδέρας να αποτελούν τα τελευταία της καταφύγια. Η Μεσογειακή Φώκια προτιμά αμμώδεις παραλίες και βραχώδεις ακτές με σπηλιές, όπου βρίσκει καταφύγιο και γαλήνη για να αναπαραχθεί.

Διατροφή: Ένας αχόρταγος κυνηγός της θάλασσας

Στον βυθό της Μεσογείου, η Μεσογειακή Φώκια βασιλεύει ως αχόρταγος κυνηγός. Η διατροφή της βασίζεται σε μια ποικιλία ψαριών, όπως χέλια, σαρδέλες και τόνοι. Τα κεφαλόποδα, όπως χταπόδια και καλαμάρια, αποτελούν επίσης αγαπητά εδέσματα. Η δεξιοτεχνία της στο κυνήγι την οδηγεί σε βάθη έως και 200 μέτρων, όπου εντοπίζει τα θηράματά της.

Συμπεριφορά: Μοναξιά με φόντο το γαλάζιο

Η Μεσογειακή Φώκια, εκτός από την περίοδο ζευγαρώματος και ανατροφής των νεογνών, προτιμά την ησυχία και την απομόνωση. Ημέρα νύχτα, η δράση της φτάνει στο αποκορύφωμά της, ενώ τις νυχτερινές ώρες αναζητά ξεκούραση σε σπηλιές ή σε βραχώδεις ακτές.

Απειλές:

βρίσκεται αντιμέτωπη με σοβαρούς κινδύνους που απειλούν την ίδια της την ύπαρξη. Η αρμονία του οικοσυστήματος της Μεσογείου διαταράχτηκε δραματικά και η ευθύνη βαραίνει σε μεγάλο βαθμό τον άνθρωπο.

Απώλεια ενδιαιτημάτων: Η ανθρώπινη δραστηριότητα και η ανάπτυξη των παραθαλάσσιων περιοχών οδήγησαν στην καταστροφή κρίσιμων βιότοπων. Οι παραλίες που κάποτε αποτελούσαν ιδανικά καταφύγια για την αναπαραγωγή και ανάπαυση της Μεσογειακής Φώκιας έχουν μετατραπεί σε τουριστικά θέρετρα ή έχουν δοθεί σε άλλες χρήσεις, στενεύοντας τον χώρο που διαθέτει αυτή η φώκια για να επιβιώσει.
Παράπλευρη αλιεία: Τα αλιευτικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται για νόμιμους σκοπούς, δυστυχώς, αποτελούν θανάσιμες παγίδες για την Μεσογειακή Φώκια. Πιασμένη κατά λάθος σε δίχτυα ή παραγάδια, η φώκια μπορεί να τραυματιστεί σοβαρά ή ακόμα και να πεθάνει.
Ενοχλήσεις: Η αυξημένη ανθρώπινη παρουσία στις παραλίες αναστατώνει την ηρεμία της Μεσογειακής Φώκιας. Οι τουρίστες που πλησιάζουν πολύ ή τα σκάφη που κινούνται κοντά στις ακτές όπου αναπαύεται ή αναπαράγεται, την απομακρύνουν από τους βιότοπους της, διαταράσσοντας τις ζωτικές της λειτουργίες.